ΔΕΞΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, Αγαπημένη,

κίνησες Γη και Ουρανό για να με δεις

κίνησες από τα πιο ψηλά Ουράνια

για την πιο σκοτεινή Γη για να με συναντήσεις.

Κι εγώ είχα θυμώσει από την λύπη και τη μοναξιά

που ήμουν μακριά σου, Αγάπη μου μοναδική και πολυαγαπημένη.

Στα πιο σκοτεινά, στα πιο βαθιά, στα πιο κρύα

έμεινα χρόνια πολλά

Έργο μού είπαν είναι και έμεινα να συνεχίσω

όμως εσέ ΠΑΝΤΑ κρατούσα ανάμνηση γλυκιά

μέσα στην γήινη καρδιά μου.

Φλόγα μου και ανθισμένη μυρτιά,

φέγγε μου το πρόσωπό σου όπως άλλοτε

σαν τότες που μόνο μια ματιά μου φώτιζε το Όλον σου.

Σε άφησα‧ μα δεν σε ξέχασα.

Σε κυνήγησα μακριά μου αλλά εσύ τώρα μου λείπεις.

Έρχομαι ξανά, να σε συναντήσω

να σε φιλήσω

να σε Αγαπήσω ξανά και ξανά και ξανά

έως ότου οι καρδιές μας γίνουν και πάλι Ένα.

Αυτό το Ένα το ΜΑΖΙ, το ξεχωριστό, το μοναδικό

που μόνο εσύ κι εγώ αποτελούμε.

Από τα πιο συνταρακτικά αποσπάσματα από τον νου του μπαμπά που θα μπορούσε να λάβει ποτέ η μαμά μου. Για μέρες αισθανόταν την κάθε λέξη και ένιωθε ξανά και ξανά και ξανά όλα αυτά που προσπαθούσε ο μπαμπάς να της ζωγραφίσει με τα λόγια αυτά. Είναι όλη τους η ιστορία σε μερικές γραμμές, με τις πιο απλές λέξεις. Αυτοί τα κατάλαβαν όλα. Εσείς;